نامه ای به لئو

و امروز که تولد بیست و چند سالگی را جشن میگیرم باز هم بهانه ایست برای فکر کردن به تو.

لئوی عزیزم,

نه... عزیزترینم,

نه, اصلا خوده من

این روزها نه تنها فراموش نشده ای, حتی جای خالیت حسابی ذُق ذُق میکند. چرایش را نمیدانم. فقط مدام دلتنگ می شوم, شاید چون مسیرم از کنار هتل رازی است, یا چون عمه به اطراف صادقیه نقل مکان کرده, یا اصلا شاید پارک لاله, هرچه هست حواسم را دودستی پرت میکند به روزهای دوری که نمیتوانم در ذهنم خط خطیشان کنم. 

به عشقت من همچنان زنده ام, تنهایی زندگی میکنم, نفس میکشم. جایت را همچنان هیچکس نمی تواند پر کند. هنوز هم قشنگ ترین اتفاقی بودی که میتوانست بیفتد.

حسابی مراقب خودت باش. برایت آرزوهای به قول خودمان "نعناپونه ای" دارم. از زندگیت لذت ببر عزیزترین. 

میبوسمت

"ترانه"