ذوق کنان جیغ کشان

اندر احوالات این روزهای ما همین بس که بعد از بیست و اندی روز، بالاخره چشم و چراغ دل روشن شد و دقیقا مصداق بارز این بیت که؛

زهی صبحی که او آید نشیند بر سر بالین

تو چشم از خواب بگشایی ببینی شاه شاهانی

این دفعه قسمت شد با نامه و عکس راهیش کردیم تا راه آهن. ایشالا بسلامت بره و برگرده. حتما باید این اتفاق پیش میومد تا قدر تک تک ثانیه هاشو بدونم و بتونم خودمو محک بزنم.