یادم تو را فراموش پسته جان!

و امسال هم مثل سه سال قبل :)))))

عیب یُخ... انقدر مشغله داشتیم این چند وقته. همین که کارای روزمره خودشو انجام میده، جای بسی خوشحالیه.

امسالمون پر از استرس و شلوغ پلوغیای کار و زندگی گذشت. حتی وقت نکردیم یه دل سیر بشینیم باهم اختلاط کنیم.

سال اول بام خودمون بودیم،

سال دوم هم همینطور البته با سی اچ من سال دومم رو یادم میاد.

سال سوم تفحص بودیم، مامان اینا نبودن، فقط یه شمع داشتیم :)))

سال چهارم وُرتا بودیم، بعد از عاشورا اومدیم

امسال هم روبروی سازمان با یه گل و مجسمه پرتره خودمون :))))

سال بعد امیدوارم بهار آیو به صحرا و در و دشت.

کفایت مذاکرات...